در دوران نامزدی 7 مورد را باید بدانید:
1.دوران نامزدی بهتره شب خونه ی مادرشوهرتون نمونید و به هفته ای یک روز سرزدن بسنده کنید!
2.بیش از حد غذا برای نامزدتون درست نکنید! اما همون دفعات کم رو خیلی باسلیقه و خوشمزه درست کنید.
3.خودتون رو پیش خانوادهی شوهرتون باجنبه نشون ندید اگر حرف شوخی نامناسبی باهاتون شد نخندید و سکوت کنید.
4.خیلی تو بحث شرکت نکنید نزارید ازتون حرف بکشند خصوصا از اقوام خودتون هیچ چیز منفی نگید.
5.موقعیت ها را بسنجید شما در دوران نامزدی زیر ذره بین هستید پس بی فکر صحبت نکنید و مجلس را گرم نکنید.
6.زیادی به خانواده ی همسرتون زنگ نزنید و موقع صحبت کردن کاملا رسمی باهاشون برخورد کنید.
7.چیزی از برنامه هاتون به خانواده ی نامزدتون نگید! همین که فکرکنن یه عروس مهربون و باادب دارند که حدش رو میدونه کافیه…
* دوران نامزدي و عقد
ازدواج سفري است كه دختر و پسر از همدلي آغاز نموده و با همراهي و همكاري هم آن را ادامه مي دهند و به سوي اتحاد و يكرنگي گام بر مي دارند، آن دو پس از عقد شرعي و محرميت، با كمال مسرّت و خوش دلي از انس و محبّت يكديگر و از گرماي وجود هم لذت مي برند.
دوران نامزدي از بهترين و شيرين ترين و سازنده ترين ايام زندگي است كه اگر در اين دوران، با ظرافت و مهارت برخورد شود و به وظايف مخصوص آن عمل گردد عاملي مهم در بالندگي و استحكام دوره هاي بعديِ زندگي است.
سخن عاميانه اي بين مردم هست كه مي گويد: «يك روز دوران نامزدي، بهتر از يك سال دوران بعد از عروسي است!» اين سخن، هر چند مبالغه آميز است، اما حقيقت مهمي را بيان مي كند.
واقعاً دوران نامزدي از جهت هايي مهمتر، شيرين تر، پربارتر، لذت بخش تر و سازنده تر از دوران پس از عروسي است؛ و مي تواند در اين دوران، شالوده و پايه هاي زندگي آينده را بنا نهاد. البته «مدت نامزدي» نبايد از چند ماه تا يک سال بيشتر باشد.
دوران نامزدي با خواندن صيغه عقد بين پسر و دختر وجهه شرعي و قانوني پيدا مي كند، و در جامعه ما هنجارهاي ديني و فرهنگي حاكم بر محرم بودن آنها در اين دوران تأكيد دارد.
برخي از علما و روانشناسان وجود چنين دوراني را با توجه به خصوصيات و فوايد زياد آن از جمله، فراهم شدن فرصت بيشتر جهت ملاقات و ديدار با يكديگر، داشتن آرامش رواني بيشتر در فرصتي كه از مشروعيت برخوردار است، و قابل قبول بودن اين نوع رابطه ها در بين خانواده ها، براي دست يافتن به شناخت روحيات و خصوصيات شخصيتي و ويژگيهاي اخلاقي همسر، لازم دانسته و آن را توصيه مي كنند.
برخي با داشتن دوره عقد و يا مدت دار بودن آن مخالفت مي كنند، و معمولاً دلايل مختلفي نيز اقامه مي نمايند، كه يكي از مهم ترين آن دلايل، استناد كردن به زندگاني زوج هايي است كه در دوران عقد با جدايي مواجه شده اند. (كه البته اين تصميم نامطلوبي است و نبايد، وجود چند مورد عقد ناموفق را به تمامي اين موارد تعميم داد.)[1] و يا اينكه برخي از دختران از اينكه نتوانند به وظيفه عرفي خود عمل كرده و بكارت خود را حفظ كنند، از داشتن اين دوران اضطراب دارند. و يا اينکه برخي به خاطر عدم ارضاي جنسي به دليل مدت دار شدن آن نمي توانند به کام خود رسيده و خود را ارضاء کنند، لذا با دوران عقد، مخالفت مي كنندع در حاليكه با بيان فوايد و ضرورت هاي وجود دوره نامزدي، اين گونه افراد، خودشان به وجود اين دوره رغبت پيدا مي کنند.
– ضرورت هاي وجود دوره نامزدي
1. وابستگي شديد دختران به خانواده هايشان
دختري كه چندين سال در يك خانواده زندگي كرده و با افراد خانواده به خصوص پدر و مادر انس شديدي پيدا كرده است، جدايي از آنان برايش سخت است. و صلاح هم نيست كه ناگهان او را از خانواده اش جدا كنند؛ زيرا از نظر عاطفي به او لطمه وارد مي شود. بلكه لازم است براي اين جدايي به تدريج در او آمادگي ايجاد شود.
2. ترس از مسئوليت و مادر شدن
دختري كه تاكنون مسئوليت زندگي او به عهده پدر و مادر بوده است، آمادگي آن را ندارد كه يك مرتبه كل مسئوليت زندگي را به دوش گرفته و صاحب فرزند شود. بلكه فرصتي لازم دارد كه خود را براي پذيرش بار مسئوليت زندگي مشترك آماده كند. همچنين پسر نيز که تاکنون وظايف سنگين زندگي را به دوش نگرفته است، با وجود اين دوره مي تواند خود را براي پذيرش مسئوليت آنها مهيا سازد.
3. بيگانه به نظر آمدن همسر
دختر و پسري كه تا چندي قبل با هم بيگانه بوده اند، برايشان سخت است كه يك باره و بدون مقدمه در كنار هم قرار گيرند و با هم زندگي مستقل را شروع كنند؛ لذا لازم است مدتي بگذرد تا با هم انس بگيرند و آماده زندگي با هم شوند.
4. نياز به آمادگي والدين دختر
ممكن است برخي از والدين دختر هنوز آمادگي و امكانات لازم براي عروسي نداشته باشند؛ و نياز به مدتي باشد، تا آنها جهيزيه تهيه كنند.[2]
5. عفت دختران و ترس از شب زفاف
دختران معمولاً شرم و حيا دارند و عفتشان به آنها اجازه نمي دهد كه به يك باره خود را در اختيار كسي كه تا حال با او بيگانه بوده، بگذارد؛ بلكه مدتي لازم است تا به مرور خود را به شوهرش عرضه كند. همچنين برخي از دختران چون مطالبي را از درد و تحمل رنج شديد نسبت به شب زفاف شنيده اند و لذا از آن لحظه مي ترسند و مي خواهند مدت زيادي نامزد بمانند.
6. پشت سر گذاشتن موانع
در طول اين مدت آنها موانع موجود بر سر راه زندگي مشترک را (همچون تحصيل، سربازي) پشت سر گذاشته و در عين حال از لذت حضور يار و ياوري مهربان برخوردار مي شوند و خود را از گناهان و انحرافات حفظ مي کنند.
7. شناخت بيشتر از يکديگر
در اين ايام دختر و پسر مي توانند گام هاي مؤثري در جهت شناخت اخلاق و روحيات يکديگر برداشته و به تفاهم پايدار برسند.[3]
– مدت دوران نامزدي
نمي توان فاصله زماني معيني را براي مدت نامزدي مشخص کرده، بلکه اين مدت بستگي به شرايط و موقعيت دختر و پسر و شرايط خانوادگي و اجتماعي آنها دارد. در اين دوران دختر و پسر بايد به انس و شناخت و تفاهم رسيده و احساس كنند كه ديگر آمادگي لازم را براي زندگي مشترك دارند، زيرا زندگي همراه با برخي مشكلات و وظايف مخصوصِ خود است. لذا كوتاه و يا طولاني بودن اين دوران به موقعيت و نياز طرفين و خانواده برمي گردد، در صورتي كه وضعيت ويژه اي مانند ادامه تحصيلات و گذراندن سربازي و موارد ديگر … وجود نداشته باشد، دختر و پسر و خانواده هايشان آمادگي لازم را براي عروسي به دست آورده باشند، در حدود 6ـ9 [4] ماه زمان مناسبي براي اين دوران مي باشد. پس نبايد بسيار عجله كرد كه طرفين فرصت كافي روحي و رواني را نداشته و يا بسيار طولاني نمود كه دچار خستگي و دل زدگي شده و آثار نامطلوبي بر زندگي آن ها گذارد.
– پيامدهاي طولاني شدن دوران نامزدي از جمله آفات طولاني شدن ايام نامزدي موارد ذيل را مي توان نام برد:
1. وسوسه هاي شيطان و بهانه هاي دل
از آن جا كه دختر و پسر براي اولين بار با يكديگر صميمي شده و توجّه وافري به جنس مخالف نموده و در رفتار و كردار و جمال و كمال ديگري دقيق مي شوند، شايد به نكاتي برخورد كنند كه سبب كاهشِ رغبت آنان گردد. در اين ايام بايد توجه داشت مقايسه همسر با ديگراني كه به طور گذرا و كوتاه با آنان برخورد مي كنيم، درست نبوده و غور در رؤياها و خيال پردازي ها در اين نوع افكار بسيار خطرناك است و چه بسا اين مقايسه ها هوس را دامن زده و تنوّع را زنده مي كند و خرمن زندگي مشترك را مي سوزاند و به اين نتيجه منجر مي شود که ديگران از همسرشان بهترند.
2. چشم و همچشمي ها و توقعات بي جا
گاهي مشاهده مي شود كه دختر و پسر يا خانواده هايشان از هم توقعات بي جا دارند و بارهاي سنگيني را بر هم تحميل مي كنند و دوران شيرين را تلخ مي نمايند. اين توقعات معمولاً مادي و برخاسته از چشم و همچشمي ها و رسومات غلط است.
3. دخالت و وسوسه جاهلان و مغرضان
چه بسا ديده شده كه دوران شيرين نامزدي به خاطر دخالتهاي بي جا و فضوليهاي ديگران دچار تلخي و سردي شده است… و بهترين اسلحه در مقابل اين دشمنان سعادت، همدلي، صميميت و هوشياري دختر و پسر است.
4. محدوديت ارتباطات و غيرت بي جاي خانواده دختر
برخي از خانواده ها با توجه به رسومات جاهلانه و غيرت و تعصب بي جا و غلط مانع از روابط عاطفي و دوستانه دخترانشان با نامزد شرعي اش مي شوند، و نمي گذارند تا نامزد دخترشان بيشتر به ملاقاتش برود. و لذا پسر درمانده، چاره اي جز عروسي و كوتاه كردن مدت نامزدي ندارد.[5]
5. خستگي و دلسردي
زماني كه دختر و پسر انس و شناخت لازم را نسبت به يكديگر پيدا نمايند، از لحاظ مسائل عاطفي و رواني و زناشويي نيازمند محرميتي بيشتر مي باشند؛ لذا محدوديت و محروميت هاي زمان نامزدي، آنان را خسته و نگران نموده و آن شور و اشتياق اوليه و آرامش خاطر را از بين مي برد، و اگر بخواهند به صميميتي بيشتر و به رفت و آمدهاي زيادتر بپردازند موجب ناراحتي خانواده ها مي شوند.
چه بسا در اين ميان حرف و حديث ها و كدورت هايي به وجود مي آيد كه شايد تأثير ناخوشايندي بر روحيه دختر و پسر گذاشته كه حتي اثرات آن در زندگي مشترك نيز ديده شود.[6]
– توصيه ها
1. براي رسيدن به تفاهم و زندگي سرشار از عشق و صفا خوب است در اين ايام:
الف) با مطالعه كتب مفيد و سودمند پيرامون ازدواج و مسايل زناشويي اطلاعات خود را افزايش دهيد.
ب) با محبّت و صداقت با هم رفتار نموده و به عواطف و احساسات يكديگر احترام گذاريد.
ج) با هديه و ملاقات هاي صميمانه، انس و محبت را تجربه كرده و پيرامون مسايل و آرزوهاي زندگي سخن گوييد و از اهداف آينده با هم گفتگو كرده و براي آن طرح و برنامه ريزي كنند.
2. در اين ايام از آن جا كه دختر و پسر در خانواده هاي خود زندگي مي كنند، بهتر است احترام دو خانواده را نگه داشته و تا حد امكان نظرات و آداب و رسوم آنان را با زيركي تمام تأمين نماييد.
3. از رفت و آمدهاي بي جا و زياد و يا اشغال کردن زياد تلفن خودداري کنيد.
4. در همنشيني ها، معاشقه ها و گفتگوها، مواظب اطرافيان، به خصوص برادر و خواهرهاي مجرد خود باشيد و با کمال احتياط انجام دهيد.
5. در اين ايام به همديگر عشق ورزيده و از لحظه لحظه هاي آن لذت ببريد و خود را براي عروسي اصلي آماده نماييد.
– ارضاي نيازهاي جنسي در اين دوران
بعد از اجراي صيغه عقد، دختر و پسر، با يکديگر زن و شوهر مي شوند و شرعاً و قانوناً همه آثار ازدواج بر آنها مترتب و حلال مي شود و از آن زمان همه مخارج زن، از قبيل خوراک، پوشاک، مسکن، دارو و دکتر همه بر عهده داماد مي باشد. ليکن مرسوم چنين است که زن قبل از عروسي مطالبه نفقه نمي کند و شوهر هم نمي پردازد ولي اگر مطالبه کرد بايد پرداخت شود. مرد نيز در اين زمان حق هر گونه تمتع مشروع از جمله همخوابي و همبستر شدن را از همسرش دارد، ليکن رسم بر اين است که کامجويي مخصوص زناشويي را تا شب عروسي به تأخير مي اندازند و خانواده ها نمي پسندند با دخترشان پيش از اين شب، نزديکي صورت گيرد و بهتر هم همين است.[7]
در اين ميان در بين اقوام مختلف ايرانيان، عادات و رسوم ويژه اي ديده مي شود برخي از والدين از هر گونه رابطه بين عروس و داماد حتي تا شب عروسي جلوگيري مي کنند (جانب افراط) و برخي نيز اين اجازه را به دختر و پسر جوان مي دهند که در طول يک هفته يا دو هفته، کم و بيش يکديگر را ملاقات کنند و شبي را در خانه پدر و مادر عروس و يا خانه داماد به سر ببرند يا ساعاتي را در بيرون به تفريح و گشت و گذار بپردازند.
